Niets is zo krampachtig als reclame voor water.

Deze dagen blijft de warmte nogal hangen in het café waar ik werk, zoals dat vaak gebeurt in kleine café’s. Een ronddraaiend ventilatortje doet flink zijn best, maar maakt eigenlijk geen verschil in een ruimte vol brommende machines en zweterige mensenlichamen. Om de zoveel tijd moet er iets worden opgewarmd in de oven, en kruipt de temperatuur weer een jammerlijke graad omhoog.

Het is dus niet vreemd dat ik de laatste tijd veel meer flesjes water verkoop – ook al staat er een karaf gratis kraanwater op de bar. De mensen zoeken verkoeling, het liefst iets wat beslagen is met koude damp en een beetje pijn doet aan je hoofd bij het eerste slokje. Een met ijzige bergtoppen versierd flesje bronwater is dan verleidelijker dan een lauw glaasje leidingwater.

Maar ook als de temperaturen niet subtropisch zijn verkopen grote merken hun verpakte water, en dat doen ze vaak op onnavolgbare wijze. Door de hele stad hangen posters met...