Beschouwing / Marcel Möring schreef een boek voor zichzelf

Als literair succes maar lang genoeg aanhoudt, herdruk na herdruk, wist het eerdere tegenslagen uit. Welke huidige lezer van De ontdekking van de hemel bekommert zich er tenslotte nog om dat de AKO Literatuurprijs in 1993 niet ging naar Mulisch’ magnum opus, maar naar Marcel Mörings tweede roman Het grote verlangen? De bekroning van die sonate was ronduit onrechtvaardig ten opzichte van Mulisch’ symfonie; de indruk heerste dat als Mulisch Het grote verlangen had geschreven, hij die prijs óók op zijn buik had kunnen schrijven. Toch wil ik de toenmalige jury niet direct afdoen als complete malloten, want één ding hadden ze, als rechtgeaarde koffiedikkijkers, goed in de smiezen: binnen Mörings oeuvre behoort Het grote verlangen (1992) nog steeds tot het beste dat hij te bieden heeft.

Ik zeg niet: ís het beste, want dat is zijn novelle Bederf is de weg van alle vlees (1995), op geringe afstand gevolgd door de novelle...