19-05-2007
Door Ko Colijn

Nederland loopt vast in Uruzgan met de softe Dutch Approach. Zelfs Dick Berlijn gaf dat onlangs toe. Maar achter de schermen wordt door Nederlandse militairen wel degelijk geschoten, schrijft Ko Colijn.

Na een half jaar Uruzgan gaat Nederland zijn aanpak daar een beetje veranderen. De inktvlek die steeds groter moest worden blijkt nauwelijks van vorm te veranderen. Tarin Kowt, Chora en Dew Rawod blijven een soort honkplaten in een groot vijandig baseballveld: zolang je erop staat ben je veilig, maar als je van de een naar de ander rent ben je vogelvrij en kun je uitgetikt worden. De opzet om het veld gaandeweg te veroveren en veilig te maken wil maar niet slagen. Kolonel Querido zei in Trouw dat je zó in elk geval geen counter insurgency kunt voeren tegen de Taliban. Die zien de Nederlanders pas op de plaats maken, geen punten scoren, terwijl ze zelf vrij spel hebben.

Wat is counter insurgency dan wél volgens Querido? ‘Dat is vijandelijke groepen het...