<div class="lead">
Het blijft een lastig punt: geef je nou wel of geen geld aan bedelaars? Sinds Amarens Eggeraat in Parijs woont, wordt ze dagelijks in de metro met die vraag geconfronteerd.
</div>
Van al het openbaar vervoer, is de metro het ellendigst. Omdat je niet naar buiten kunt kijken, zijn de verwrongen gezichten van de andere reizigers je enige afleiding.
Gevangen in een nauwe koker vol mensenlichamen zoef je onder de stad door. In Parijs komt er bovendien om de zoveel haltes een verwilderd iemand naar binnen, die &#8220;Excusez-moi, mesdames, messieurs, je ne veux pas vous déranger&#8230;&#8217;  roept waarna er een buitengewoon storend verhaal volgt en alle gezichten in de wagen nog zuurder trekken.
Er wordt ontzettend veel gebedeld in Parijs, door enorm uiteenlopende types. Er zijn klassieke dronken clochards, die op parkbankjes wonen en onverstaanbare beledigingen naar je lispelen langs hun zwarte tanden. Er zijn magere jongeren die zich met een rolkoffertje en een verwilderde blik in hun ogen door de stad banen, er zijn korstige mannen die een levend ratje in je gezicht duwen, of vergezeld gaan van enorme slapende honden. Er zijn kleine gerimpelde vrouwtjes, die als uitstulpsels uit de straatstenen lijken te groeien. Het opvallendst zijn de families, die met z&#8217;n allen onder een dekentje tegen een gebouw zitten, de kinderen op wonderlijke wijze altijd opgewekt. Allemaal vragen ze of je een muntje voor ze overhebt, of anders wat te eten.
Het is misschien een vraag die je als 15-jarige bedenkt als je een debat moet leiden tijdens een les Nederlands, maar ik weet evengoed nog steeds niet of het nou goed is om geld te geven aan bedelaars of niet.
Als je zo&#8217;n tien keer per dag om kleingeld wordt gevraagd, denk je al snel &#8216;ja ho, zo heb ik zelf niets meer.&#8217; Aan de andere kant, soms koop ik in een vlaag van verstandsverbijstering en valse huiselijkheid een geurkaars : van dat geld zou ik  makkelijk de hele dag muntjes kunnen uitdelen.
Vroeger kreeg ik vaak te horen dat geld geven zonder meer slecht was, want &#8216;daar kopen ze toch alleen maar drank en drugs van.&#8217; Ik herinner me dat ik diep beledigd was toen een tanige man mijn Liga Evergreen niet bliefte. Het valideerde het ongemak dat ik voelde rond dakloze mensen: ze waren onbetrouwbaar en om duistere redenen op je geld uit.
Inmiddels vraag ik me af in hoeverre dat advies aan de <a href="http://heroineepidemie.nl/" target="_blank">heroïne-epidemie</a> gebonden was. Je wilt inderdaad niet dat iemand HIV oploopt via een door jou gefinancierde naald, maar als iemand de koude nacht wil doorkomen met een blik Kanonbier of een paar joints, dan lijkt me dat niet meer dan menselijk. Dat er mensen zijn die bedelaars lui noemen, heb ik nooit begrepen. Het lijkt me het <a href="http://www.cracked.com/personal-experiences-1246-7-things-no-one-tells-you-about-being-homeless.html" target="_blank">vermoeiendste bestaan</a> dat er is, en aan het eind van de dag is er niet eens een warm bed om in te kruipen.
In een <a href="https://decorrespondent.nl/1434/moet-je-een-bedelaar-geld-geven/213019146978-2ee530e2" target="_blank">stuk</a> uit 2014 verbindt Rutger Bregman het geven aan de zwerver op zijn straathoek aan direct donating, een nieuwe opvatting binnen de ontwikkelingshulp die ervan uitgaat dat arme mensen zelf het beste weten wat ze met het geld kunnen doen. In plaats van een organisatie die geiten sponsort of waterputten bouwt, wordt het geld direct aan de hulpbehoevenden uitgekeerd. Dat is niet alleen minder belerend, het <a href="http://www.poverty-action.org/study/impact-cognitive-behavior-therapy-and-cash-transfers-high-risk-young-men-liberia" target="_blank">blijkt</a> ook een stuk efficiënter, goedkoper èn <a href="https://decorrespondent.nl/10/waarom-we-iedereen-gratis-geld-moeten-geven/1485489170-0d71943a" target="_blank">effectiever</a>.
Het is een hoopvolle gedachte, dat je met wat geld echt kunt helpen. 
Bovendien is een paar muntjes geven de laagdrempeligste manier om even positief contact te maken met een dakloze, iets waar misschien nog wel meer behoefte aan is.
Maar hou je zo de mensen niet juist op de straat? Hoeveel moet je dan per keer geven? Zijn er geen bendes die hier misbruik van gaan maken? En wat als er een kind komt bedelen? Of als iemand het heel onaardig vraagt?
Voorlopig probeer ik maar weg te blijven uit de metro.