‘Ouderen zijn net zo productief,’ lees ik tot mijn genoegen in Trouw. Het christelijk-sociale dagblad schrijft al een paar weken over de babyboomers die door werkgevers worden geweerd. En dan gaat het niet meer alleen om de generatie die de communistische staatsgreep in Tsjechoslowakije, de Zeeuwse watersnoodramp en de opkomst van Elvis Presley nog heeft meegemaakt. Iedereen die voor 1962 is geboren, krijgt van het CWI (het voormalige arbeidsbureau) te horen dat hij moeilijk bemiddelbaar is. ‘Zo ren je van de ene naar de andere meeting, zo maak je overdag alleen nog maar een praatje met de buurvrouw die ook net de hond uitlaat,’ klaagt Jos van Valen die na drieëndertig jaar bij Philips opeens op de keien stond: ‘Men zat niet op mij te wachten, ik was overgekwalificeerd.’

Peter Stoks van het CWI verzekert dat zijn instantie mensen van 45 niet als oud beschouwt: ‘Maar op de arbeidsmarkt zijn ze dat kennelijk wel.’ Zo is het niet alleen in Nederland. Trouw citeert...