Pop

De titel van de cd, I’m New Here, is natuurlijk een blatante leugen. Je kunt veel van Gil Scott-Heron zeggen, maar ‘nieuw’ is hij, zestig jaar geleden geboren in Chicago, allesbehalve. Het zou wel kunnen dat iedereen hem zo’n beetje is vergeten – niet zo heel gek wanneer je voorlaatste (en minst memorabele) werk veertien jaar geleden is verschenen. En te aanschouwen was Scott-Heron nog minder. Laatste keer dat ik hem zag optreden – in mijn geheugen staat dat overigens gebeiteld als een weergaloos concert – was in 1986, nota bene tijdens een editie van familiefestival Parkpop. Ook ik kan iets gemist hebben, maar wat ik me verder herinner, zijn aankondigingen van shows. Nooit gingen ze door. Gil Scott-Heron was een junk geworden, zo fluisterde men, zelf vervallen in het gedrag dat hij ooit, getuige songs als ‘Home Is Where the Hatred Is’ en ‘The Bottle’, in felrealistische bewoordingen had opgetekend. Ze zijn nog steeds imponerend, die liedjes, mede omdat zijn mooi ronde...