Ik wist even heel precies wat dat nu inhield, Nederlander zijn, ik wist welke sensatie daar bij hoorde. Maar dat zal je net zien, toen ik dat gevoel voor eens en altijd wilde vastleggen, want wat niet beschreven wordt, wappert zo weer weg, realiseerde ik me dat het moment voorbij was, en het gevoel postuum.

De aanleiding was Garland Jeffreys, een Amerikaanse singer/songwriter zoals je dat hedendaags aanduidt, die op dit moment door Europa toert, en daarbij ook Nederland aandeed, waaronder Hilversum. En in Hilversum, daar zat ik. Een ontmoeting van wat zal het zijn, twintig minuten in totaal. Maar het raadsel van het Nederlanderschap werd er even door opgelost.

Die Jeffreys is een enigszins tragische figuur omdat hij wereldberoemd is geworden met een liedje dat hij waarschijnlijk zelf niet beschouwt als het hoogtepunt van zijn oeuvre. ‘Take Me To the Matador’ heet het, een grote hit in 1992. Echt groot, ik weet weinig van popmuziek maar kon het me spontaan herinneren. Dat liedje...