Reportage / Hoe een vluchtelingengezin werd weggepest

‘Waspik is een rustig dorp,’ zegt Jan Broeders. We rijden in zijn kleine auto door het dorp, trots wijst Broeders de mooie plekjes aan. Oude en verbouwde boerderijen, een statig doktershuis, grazende schapen in uitgestrekte weilanden. Wie zou hier niet willen wonen? In misschien wel het enige dorp in Nederland zonder stoplichten?

De geboren en getogen Brabander is fractievoorzitter van de politieke partij Werknemersbelang in de gemeenteraad van Waal­wijk, de stad waar Waspik sinds de gemeentelijke herindeling van 1997 onder valt. ‘Hier in Waspik,’ gaat hij verder, ‘gebeurt nooit iets.’ En om zijn stelling kracht bij te zetten, vertelt hij wat hij meemaakt tijdens zijn dagelijkse wandeling met de hond. ‘Soms zie ik een boom die moet worden gesnoeid of een lantaarnpaal waarvan het licht het niet doet.’ Kortom: een vrediger plekje dan Waspik bestaat niet.

Broeders kijkt licht triomfantelijk. Het kan er bij hem niet...