FOTODOCUMENT

De Belgen noemen de steenbergen niet zomaar steenbergen, maar terrils. Terre-il: zieke grond. Bergen van afval, steenresten, bijproducten van de mijnbouw die Charleroi decennia lang economisch centrum van België maakte.

Als het werk niet wilde vlotten, ging fotograaf Stephan Vanfleteren op zo’n berg zitten om uit te kijken over Charleroi, die stad waar middenin fabrieken zijn geplant als kathedralen, omringd door zeven kale bergen die een zweem van landelijkheid geven. Een associatie die gauw weer de kop in wordt gedrukt door dichte gele wolken, uitgebraakt door een laatste functionerende schoorsteen, de desolate industrieterreinen en eindeloos aaneengeregen arbeiderswoningen die nog net zichtbaar zijn tussen de schotelantennes door.
Vanfleteren schrijft in zijn boek Charleroi. Il est clair que le gris est noir: ‘Charleroi is net als Rome, maar dan met zeven mijnterrils in plaats van heuvels. De ene stad met historische ruïnes, de andere met...