De Gouden Vullings 2010

Het leukst aan literair jureren in zo’n grote commerciële prijs is, anders dan weleens verondersteld wordt, niet het gezelschap gelijkgeïnteresseerden waarin je je plotseling bevindt. Evenwel kun je geluk hebben en tref je daarin literatuurcritici aan, noeste veldwerkers dus in plaats van hooggeplaatste leesbevorderaars, sympathieke politici, zogeheten ‘literair journalisten’, in het wild geplukte ‘echte lezers’, uitgerangeerde schrijvers en nieuwrevolutionaire neerlandici. Leuke gasten, daar niet van. Maar echte critici hoef je niet uit te leggen dat een beetje serieuze literatuurbeoordelaar niet differentieert naar sekse, etniciteit en ideologische overtuiging. Zijn taak is niet om de maatschappij een sociaal wenselijk opkontje te geven door een matig schrijvende representant van een te pousseren groep de galerij der grote eenlingen in te bonjouren. Wat hij daarentegen moet doen is simpel: fictie lezen en die beargumenteerd beoordelen op literaire...