We doen heel zwartgallig over sociale media, maar ook oppervlakkig contact kan waardevol zijn. En vooral in kringen waar je dat het minst verwacht.

De trap in het huis van mijn schoonouders is over de gehele lengte behangen met kerstkaarten. Kaarten met daarop pluizige poesjes met kerstmutsjes op, nostalgische roodborstjes in besneeuwde tuinen, persoonlijke foto’s van mollige peuters in een kersttrui, antropomorfe rendieren en zilveren kerstbomen: een ellenlange sliert aan kerstgezelligheid, stuk voor stuk met handgeschreven groetjes en de beste wensen op de achterkant. En daar houdt het niet op: ook op de schoorsteenmantel, op de elektrische piano, bij het raam en zelfs in de WC staan kerstkaarten uitgestald.

Het is zo’n indrukwekkende collectie kerstpost dat ik er bijna duizelig van werd, en ook een beetje jaloers. Hoe krijg je het voor elkaar, dacht ik, dat bijna honderd mensen de moeite nemen om voor jou een kaart uit te zoeken, je adres op een envelop te krabbelen en...