‘Op mijn zesentwintigste struikelde ik in de keuken. Boem, daar lag ik. Niets bijzonders, de meeste ongelukken gebeuren in huis. Ik krabbelde overeind en ging verder met de afwas. De eerste week had ik wat last van een gezwollen knie. Daarna werd de pijn steeds heviger. De dokter dacht aan een kneuzing en schreef zes weken rust voor. Wekenlang nietsdoen was voor mij als moeder van drie kleine kinderen niet op te brengen, dus er kwam gezinshulp om het huishouden draaiend te houden. Uiteindelijk besloten artsen tot een kijkoperatie om te onderzoeken of er misschien iets in die knie was beschadigd. De theorie was dat loszittend kraakbeen een ontstekingsproces in gang had gezet. Er volgden nog twee kijkoperaties. Het eindigde ermee dat ik vrijwel niet meer kon lopen. Een beugel om mijn been bracht tijdelijk verlichting, maar al gauw lukte het met die beugel ook niet meer. Ik ging zodanig zitten dat ik de minste pijn zou voelen, met als gevolg dat ik ook nog hernia’s kreeg. Er was...