‘Tweeëntwintig was ik, net aangekomen uit Finland en verblind door de ambitie om als muzikant internationaal door te breken. Op aanraden van een vriend wilde ik per se aan een Nederlands conservatorium studeren; volgens hem zijn hier de beste jazzopleidingen van Europa. Ik deed toelatingsexamen voor het conservatorium in Groningen en werd aangenomen. Een dag later deed ik toelatingsexamen voor het conservatorium in Den Haag en ik werd aangenomen.

Op aanraden van die vriend koos ik voor Den Haag. Daar ging ik een geweldige tijd tegemoet. Den Haag gaf me het gevoel dat ik mijn bestemming had gevonden. Terwijl ik werd bedolven onder nieuwe inzichten en creatieve impulsen ontwikkelde ik mijn technische vaardigheden als pianist. Dit was wat ik wilde.

Ik speel piano vanaf mijn zevende, maar pas vanaf mijn vijftiende kreeg ik er werkelijk aardigheid in. Dat veel meisjes een pianist wel interessant vinden, zal absoluut een rol hebben gespeeld.

Mijn fascinatie voor muzikale vrijheid begon...