‘als kind droomde ik ervan om later vrachtwagenchauffeur te worden. Omdat mijn moeder dat geen beroep voor meisjes vond, ging ik aan de slag als projectmanager bij KPN. Dat heb ik tien jaar gedaan, toen ging ik daarnaast in de weekends voor Albert Heijn rijden. Geweldig, ik besloot om van vrachtrijden mijn beroep te maken. Dat ik moederziel alleen met zo’n zware truckcombinatie heel Europa doorkruiste, konden veel mensen zich niet voorstellen. De chauffeur moet zich zélf melden, zeiden ze. Maar ik bén de chauffeur, antwoordde ik dan.’
Nooit ruzie