‘Als de maatschappij gewelddadiger wordt, dan merken wij dat meteen. Ik weet nog dat ik me rot schrok toen er voor het eerst een projectiel in de richting van onze voorbijrazende ambulance werd gegooid. Daarna gebeurde dat vaker, je wende aan het geluid van een steen of een stok die tegen de buitenkant van de auto ketste. Nu gebeurt dat vrijwel dagelijks, maar tien jaar geleden zou zo’n blijk van gebrek aan respect nog ondenkbaar zijn geweest. Wij waren hulpverleners die je ongestoord hun werk liet doen. Hoe dronken het uitgaanspubliek ook was, de duimen gingen omhoog als we ter plaatse kwamen om een gewonde af te voeren. Tóp man, goed werk doen jullie! Die houding is niet langer vanzelfsprekend. Natuurlijk is het heel vervelend als de psychiatrische patiënt die je op de brancard aan het hijsen bent je opeens een knal voor je kop verkoopt, maar dat hoort bij het vak. Onberekenbaar gedrag van iemand die geestelijk in de war is, weet ik te hanteren. Maar door een groep...
Wil je dit verhaal verder lezen?
Wil je dit verhaal verder lezen?
Sluit je aan bij Vrij Nederland. Ons journalistieke werk krijgt pas waarde als we jou erbij betrekken. Daarom is jouw lidmaatschap niet zomaar een transactie. Je maakt ons werk ermee mogelijk, en je steunt met jouw deelname onze missie.
Onze verhalen zijn voor jouw verdieping
Lees artikelen vanuit verschillende invalshoeken
Ontwikkel je eigen perspectief
Om onze journalistiek te beschermen kun je Vrij Nederland niet incognito lezen.
Om onze journalistiek te beschermen kun je Vrij Nederland niet incognito lezen.
Sluit je aan bij Vrij Nederland. Ons journalistieke werk krijgt pas waarde als we jou erbij betrekken. Daarom is jouw lidmaatschap niet zomaar een transactie. Je maakt ons werk ermee mogelijk, en je steunt met jouw deelname onze missie.
Onze verhalen zijn voor jouw verdieping
Lees artikelen vanuit verschillende invalshoeken
Ontwikkel je eigen perspectief
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.