Met de onderhandelingen over het crisisakkoord is Piet Hein Donner weer helemaal terug – maar niet tot ieders tevredenheid. Portret van een ontregelende politicus. ‘Hij komt gewoon dagen achtereen met hetzelfde voorstel aanzetten.’

In maart 2007, vlak na het aantreden van het huidige kabinet, zat Piet Hein Donner in een volmaakt lege Tweede Kamer. Hij was in het gezelschap van René Paas, voorzitter van de christelijke vakcentrale CNV. De heren hadden een gemoedelijk gesprek. Plotseling zei Donner tegen Paas: ‘René, even over het ontslagrecht. Zou ik je niet een enorm plezier doen als ik je van dat dossier zou bevrijden met nieuwe wetgeving?’

‘Nou,’ antwoordde Paas, ‘dan denk ik dat we een hele poos niet meer aardig tegen elkaar zullen doen.’

‘Goed,’ zei Donner met een ironisch glimlachje. ‘Maar ik reken erop, dat er daarna altijd weer vergeving mogelijk is.’

Het is Piet Hein Donner ten voeten uit: eigengereid, onvoorspelbaar, op en top gereformeerd. En altijd eropuit...