In zijn debuut biedt de Nederlands-Roemeense Stefan Popa een fascinerende blik op het tragische leven van Roemenen en zigeuners onder Ceausescu, en daarna.

Op de achterflap van het zogeheten ‘leesexemplaar’ van Stefan Popa’s debuutroman Verdwenen grenzen ontbrak nog een vermelding van het geboortejaar van deze schrijver van half Nederlandse half Roemeense herkomst. Het begeleidend schrijven waarin dit wél stond, was ik vrijwel direct kwijtgeraakt, dus kwam het als een verrassing dat op het échte exemplaar 1989 als geboortejaar stond vermeld. Popa behoort dus tot een generatie die bij ‘de val van de Muur’ misschien eerder denkt aan een catastrofaal verlopende inpandige verbouwing dan aan de ontsluiting van het Oostblok, het einde van de Koude Oorlog, het afscheid van de communistische dictaturen. Dit alles symbolisch ingeluid door het afbreken van de Berlijnse Muur, in het jaar dat zuigeling Popa het levenslicht zag.

Het sterkst is Popa als hij waardig binnenskamers...