Geen literair pleasegedrag bij deze schrijver, die door velen als de grootste van het moment wordt beschouwd. Integendeel, zijn literatuur is er een van harde waarheden en onvervalste gevoelens. Hoe weet Coetzee ons dan toch te vermurwen?

Voordat Wim Kayzer hem in de jaren negentig van de vorige eeuw interviewde voor zijn tv-programma Van de schoonheid en de troost hadden weinig Nederlanders van de Zuid-Afrikaanse schrijver J.M. Coetzee (1940) gehoord. Daarna was hij opeens een soort fenomeen, niet omdat dat interview zoveel prachtigs en boeiends opleverde, maar juist vanwege het tegendeel, omdat de schrijver nauwelijks antwoordde op Kayzers vragen en zich hulde in een sfinxachtig stilzwijgen, alsof hij geen zin had de kijker het gewenste soelaas van schoonheid en troost te bieden. Zelden werd een enigmatischer persoon op televisie opgevoerd.

Coetzees stugheid, schuwheid, afkeer van modieuze antwoorden bezorgden hem in kleine kring de status van morele held, een held van de...