Het echte dilemma is niet het politiek-filosofische, maar het veiligheidsprobleem. ‘Parijs was een aanslag die teruggaat naar het park Buttes-Chaumont in het 19e arrondissement.’

Wat is, op zondagmiddag, de balans van de aanslagen in Parijs? Vlak voor het begin van de miljoenenmars in Parijs – op zich al een ongekend veiligheidswaagstuk – gaan de nabeschouwingen nog alle kanten op.

Vooral inNederland is de reflex traditioneel: het gaat over de vraag of je je ‘Charlie’mag noemen, over onze tere gemoedszone tussen solidariteit en medeslachtofferschap,over de waar-ligt-de-grenstekening van cartoonisten, over de ‘tien-jaar-na-Theo’-reactievan de moslimwereld, over de wie-deed-het beter-speech van Aboutaleb of Rutteof Van Aartsen, en wie-had-de-beste-cover van de Nederlandse kranten. Breedregister, maar weinig focus. Veel zielenroerselen (vraag aan ‘Willem’ Holtrop:hoe heeft u de dood van uw collega’s meebeleefd?), weinig feiten. Veelzelfonderzoek, minder...