De ceremonie in Eindhoven vond plaats geheel en al met klaroenstoten, de taptoe en saluerende marechaussees. Is deze militaire rouwplechtigheid gepast of niet?

Vaak heeft rouwvertoon iets buitengewoon arbitrairs. Als voorbeeld kan Colombia dienen, waar ik als kind een paar jaar heb gewoond in een tijd dat staatsgrepen er aan de orde van de dag waren, met het onvermijdelijke oproer, de doden en dagen van nationale rouw die daarbij te pas kwamen. Het hoort niet bij mijn eigen herinneringen, maar mijn moeder vertelde jaren later dat op een dag van nationale rouw in Colombia de radio altijd aangepaste muziek uitzond, en wel klassieke muziek in driekwartsmaat, walsen dus.

In westerse oren klinkt de wals vrolijk, soms zelfs een beetje ordinair vettig (André Rieu), maar voor Colombianen prevaleerde blijkbaar de melancholieke ondertoon, die je ook aantreft in de openingsmuziek (Die schöne blaue Donau) van Stanley Kubricks 2001: A Space Odyssey. Sinds ik dat weet, hoor ik zelf ook...