Er bestaat zoiets als conflictmanagement. Een klinische benaming voor een tak van sport die het hooggestemde doel van internationale politiek (rechtvaardige vrede, gelukkige volken, harmonieuze samenwerking) terugbrengt tot sobere dimensies: als er maar geen oorlog is. Pappen en nathouden, daar draait het dan zo’n beetje om en stabiliteit is de realistische norm. Niettemin suggereert conflictmanagement iets van beheersbaarheid en oplosbaarheid van ingewikkelde problemen, misschien zelfs wel maakbare ‘vrede’.