Hoogleraar filosofie van mens en cultuur

‘Wat in mijn romantische mensbeeld altijd belangrijk is gebleven, is de stelling dat de mens een verlan-gend wezen is. Wij vallen nooit volledig samen met onszelf, we moeten onszelf altijd nog worden. Dat is een levenslange opgave. Ieder mens ervaart dat hij door verlangen wordt voortgedreven. Op het gebied van de liefde, van het werk, zelfs in de vrije tijd hebben mensen te maken met verlangens die ze willen realiseren. Als wij niet zozeer verlangens hebben maar op fundamentele wijze verlangen zijn, is dat verlangen onophefbaar. Als je het zou wegnemen, zouden wij onszelf teniet doen. Dat verlangen is tegelijk onze misère en grandeur. Misère, omdat het onbevredigd blijven heel frustrerend kan zijn. En grandeur, omdat het ons telkens opnieuw aanzet boven onszelf uit te stijgen. Het menselijk verlangen is ten diepste ambigu: het zet ons aan tot grootse daden, maar kan ons ook meesleuren in de afgrond. En soms zijn dat twee zijden van...