Het lot van de Syrische burgers heeft nu even geen voorrang meer.

Als er niets tussen is gekomen, zijn op 22 januari in Montreux de onderhandelingen over de Syrische oorlog begonnen. Ze zouden nu trouwens ook alweer in ruzie geëindigd kunnen zijn. Ze heten ‘Genève-2’, een pijnlijke herinnering aan de eerste editie uit 2012. Hoewel toen niemand optimistisch was over de uitkomst van die onderhandelingen, ze leken tenminste nog ergens op.

Voor onderhandelingen heb je partijen nodig die weliswaar verschillende dingen willen, maar ook een onvermijdelijk belang delen. En er moeten stokken achter de deur zijn. Dat was in 2012 min of meer zo. Assad wilde zelf uiteraard niet opstappen, maar hij kon beseffen dat zijn dagen geteld waren. De oorlog leek ondanks alle verschrikkingen vrij overzichtelijk (het regime bevocht een tamelijk georganiseerde oppositie). De morele verhouding klopte ook, want de agressor was de onderliggende partij. De steunpilaren van de dictator, Rusland en Iran,...