‘De afgelasting van mijn Willem Arondeús Lezing omdat die, volgens PVV-afgevaardigde Hero Brinkman, te partijpolitiek zou zijn een dieptepunt van het afgelopen jaar? Een hóógtepunt, zou ik zeggen! Ik sprak de lezing op een alternatieve plek uit, als hagepreek. Ik heb nog nooit zoveel publiek gehad. Anders had er geen haan naar gekraaid. De bekendheid van de lezing is ook toegenomen. Met dank aan Hero Brinkman. Nee, het dieptepunt van het jaar vind ik de eurocrisis. Ik word er tamelijk ongerust en zenuwachtig van, ik heb ook wel het een en ander gespaard. Als die crisis nog lang aanhoudt, vraag ik me af of de euro dit overleeft. Je kunt wel zeggen dat de discipline erin moet bij de deelnemende landen, maar je verandert een mentaliteit niet in twee maanden. Ik zie het vrij somber in, ik weet niet waar het eindigt. Dit is de erfenis van reaganisme, thatcherisme, neoliberalisme en in Nederland twintig jaar VVD-dominantie. Samen met de economische problemen in de VS zorgt de eurocrisis voor een razendsnelle kanteling van de machtsbalans richting China: dat is levensgevaarlijk. Als ze de haven van Piraeus geheel in handen krijgen, is dat ongekend, dat wordt dan vergelijkbaar met Singapore en Hongkong in Engelse handen vroeger. De basis onder de westerse maatschappij wordt weggetrokken. En als je de onmacht van de regeringen ziet… In Nederland weigert de regering de villasubsidie – de hypotheekrenteaftrek – aan te pakken, terwijl Nederland op een enorme zeepbel leeft wegens die subsidie van schulden. We hebben nog nooit een premier gehad met zo weinig inhoud, die voor de essentie van de problemen volledig blind is, nog meer dan Balkenende. En het valt me ook tegen wat de oppositie daar tegenover stelt. We moeten de zeepbel langzaam laten leeglopen, want op een gegeven moment knalt het. Ik zit zelf in een huurhuis, ik blijf er nog even zitten.’