Kirsten Dunst

Het was geen acteren, zegt Kirsten Dunst. ‘Ik heb het echt beleefd.’ Aan de première beleefde ze daarom geen plezier: ‘Het is niet leuk om jezelf in zo’n kwetsbare staat te zien.’ En toch was Lars von Triers Melancholia, waarin Dunst een zwaar depressieve vrouw speelt die het einde der tijden meemaakt, ‘het leukste wat ik ooit heb gedaan als actrice’.

Het is moeilijk om bij Dunst niet steeds het gevoel te hebben dat er twee onverenigbare kanten aan haar zijn. En dat je, als je de ene kant ziet, de andere mist. Neem het interview in Cannes. Een groepsinterview dat slecht verloopt. Ze krijgt gênante vragen (‘Barst u zelf ook wel eens in woede uit?’) en mijn collega’s luisteren niet naar elkaar. Dunst zelf is afwachtend en argwanend, omdat Cannes op dat moment op stelten staat vanwege de persconferentie voor Melancholia waarin Lars von Trier zijn begrip voor Adolf Hitler heeft uitgesproken. Met Dunst gegeneerd aan zijn zijde.

Een slecht interview dus, met een...