Micha Wertheim deed een greep in zijn boekenkast en vond dit korte verhaal. Toevallig, nu heel Europa in de ban is van die ene vermiste terrorist. The man with the hat.

Boven de wasbak van het kamertje waar hij nu al meer dan een week verbleef, had ooit een spiegel gehangen. Nu alleen nog een scherf. Maar een scherf was genoeg. Dat was het wonderlijke van spiegels. Je kon ze in duizend stukken slaan, maar in elke scherf kon je opnieuw de hele wereld terugzien. Hij zette het hoedje op, zette een stap naar achteren, bukte een beetje en bekeek zichzelf.

Het hoedje had hij vijf jaar geleden gekocht op de markt. Er hadden zeker vijftig verschillende modellen in het kraampje gelegen, maar meteen was zijn blik op dat ene hoedje gevallen. ‘LL Cool J,’ had de man die de hoeden verkocht gezegd toen hij het opzette. Het voelde meteen goed. De verkoper overhandigde hem een handspiegeltje waarin hij zichzelf voor het eerst zag met het hoedje op. Het hoedje zat eerst nog iets te ver naar...