Kunst

Denken we aan James Mallord William Turner (1775-1851), dan zien we een schilder van atmosferische landschappen; een schilder van weer en wind en regen; een schilder ook die abstracte kunst maakte toen er nog geen abstracte kunst bestond; een schilder, kortom, die zijn tijd ver vooruit was. Maar dat is onze perceptie. Turners talent kwam niet uit de hemel vallen. Hij was een man van zijn tijd, die zowel vooruit als terug keek, en die evenveel had te danken aan zijn voorgangers als aan zijn eigen onverschrokkenheid en brille.

Turner is beroemd om zijn lange reizen en natuurstudies, de schetsboeken vol bomen, golven, burchten, et cetera. Maar het was evengoed de kunst van voorgangers die hem vormde. Hij pikte een toren uit een aquarel van Paul Sandby; hij schilderde de kathedraal van Durham als een bouwvallige burcht van Piranesi; hij transporteerde Rembrandts windmolen naar het Engelse platteland; hij was zo onder de indruk van de arcadische landschappen van Claude Lorrain dat...