Hooimadam

Mijn oma maakte onovertroffen draadjesvlees. Dikke sukadelappen (eerst peperen en zouten) brandde ze aan in een flinke laag roomboter. Bouillon, ui, kruidnagel en laurierblaadjes erbij. En dan komt grootmoeders geheim: een dag sudderen, maar nooit laten koken. Oma’s onverwoestbare Etna-fornuis had een pitje dat altijd brandde (ik geloof om andere pitten aan te steken) en dat was ideaal om een kloeke braadpan op temperatuur te houden. Op de fornuizen van hedendaagse oma’s is het vrijwel onmogelijk om stoofvlees niet te laten koken, tenzij de pan een dag in een oven op 60 graden gaat. Dat doet geen enkele oma die haar kleinkinderen een groene toekomst gunt. De hooimadam (€ 29,50) biedt uitkomst: een katoenen zak gevuld met hooi, de moderne hooikist. Na het aanbraden gaat de pan de zak in, en dikke sukadelappen worden boterzacht draadjesvlees – zonder een grammetje CO2 uit te stoten.