We verachten de wegwerpmaatschappij. Een voorwerp na gebruik weggooien vinden we decadent, een symptoom van spilzucht, overvloed en onwetendheid. Vroeger was dat anders. In 1955 bejubelde het Amerikaanse tijdschrift Life het bestaan van wegwerpproducten. We zien een gezin juichen in een wolk van rond dwarrelende plastic borden, bestek en verpakkingen. ‘Throwaway Living’ staat er boven. Het artikel beschrijft de bevrijding van de huisvrouw die nooit meer de afwasborstel ter hand hoeft te nemen. Zestig jaar later zijn delen van de oceaan veranderd in een plastic soep en schamen we ons voor onze plasticverslaving.

Dat hoeft niet. Wegwerpplastic is soms milieuvriendelijker dan een herbruikbaar alternatief. Neem boterhamzakjes. Ze kosten bijna niets en dus gooi je ze na gebruik gewoon weg. Dat voelt slecht. De oude broodtrommel lijkt duurzamer, die gaat immers jaren mee. Nieuw zijn LunchSkins (www.bespaarbazaar.nl, € 9,95). Ze worden verkocht als hip en duurzaam omdat ze vrolijke...