25-04-2008

Terug gaan naar Kaïro was een bezoeking. Mijn laatste verblijf hier twee jaar geleden was moeizaam. Ik noemde Kaïro de mislukte stad. Ik bleef een toeschouwer en dit gevoel bleef als een geur om mij heen hangen. Was het de stad Kaïro die mij dit gevoel gaf of was ik het zelf die niet in staat was uit mijn eigen wereld te ontsnappen?

Nu ik weer in Kaïro ben voel ik af en toe de verveling en eenzaamheid van toen als een herinnering in mijn onderbuik. Het geluid van slepende sandalen op de trottoirs en het landerige getreuzel van personeel in winkels en restaurants maakt me nog steeds op een onverklaarbare manier misselijk.

Toen ik Kaïro twee jaar geleden verliet was ik ervan overtuigd dat het de stad was die mij naar beneden had gehaald. Dat het het politieke en religieuze klimaat was dat mij en het land zelf ongelukkig hadden gemaakt. Want hoe vanzelfsprekend is het een vreemde plek de schuld te geven van je eigen ongeluk.

Nu ik hier opnieuw ben, zien de mensen er...