Met zijn artikel ‘Getting Iraq wrong’ legt Michael Ignatieff verantwoording af voor zijn steun aan de interventie in Irak, in 2003. Ignatieff was een van de vurigste en invloedrijkste pleitbezorgers van de interventie. Maar sinds hij zijn leerstoel aan Harvard inruilde voor een zetel in het Canadese parlement heeft hij spijt. Hij heeft de woorden ‘mea culpa’ niet gebruikt, maar de reizang uit het drama beklaagt de Canadese geleerde als een morele loser. Ik kan Ignatieff maar één ding kwalijk nemen en dat is dat hij een extra argument aan die critici heeft gegeven die bloed ruiken en de jacht op degenen die ‘fout waren in de oorlog’ tot het belangrijkste thema van de Irak-discussie maken. Met storende effecten: de debatten over de vraag of de VS onmiddellijk uit Irak moeten vertrekken, of wij Nederlanders ook meteen onze biezen moeten pakken in Afghanistan en of we niet maar meteen die hele strijd tegen het terrorisme als een neoconservatief...
Wil je dit verhaal verder lezen?
Wil je dit verhaal verder lezen?
Sluit je aan bij Vrij Nederland. Ons journalistieke werk krijgt pas waarde als we jou erbij betrekken. Daarom is jouw lidmaatschap niet zomaar een transactie. Je maakt ons werk ermee mogelijk, en je steunt met jouw deelname onze missie.
Onze verhalen zijn voor jouw verdieping
Lees artikelen vanuit verschillende invalshoeken
Ontwikkel je eigen perspectief
Om onze journalistiek te beschermen kun je Vrij Nederland niet incognito lezen.
Om onze journalistiek te beschermen kun je Vrij Nederland niet incognito lezen.
Sluit je aan bij Vrij Nederland. Ons journalistieke werk krijgt pas waarde als we jou erbij betrekken. Daarom is jouw lidmaatschap niet zomaar een transactie. Je maakt ons werk ermee mogelijk, en je steunt met jouw deelname onze missie.
Onze verhalen zijn voor jouw verdieping
Lees artikelen vanuit verschillende invalshoeken
Ontwikkel je eigen perspectief
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.