Alleen een visueel gehandicapte kan het zijn ontgaan dat de held van het moment Leonardo DiCaprio heet. Alom aanwezige poster- en coverboy. Ster van de hitfilm Titanic. Lustobject voor jonge meisjes – zo jong vaak dat hun moeders ze naar de bioscoop moeten vergezellen – en voor oudere heren. Maar ook gewoonlijk tot weinig adoratie geneigde auteurs beginnen recensies van zijn nieuwe film The Man in the Iron Mask met de constatering ‘dat Leo er weer prachtig uitziet’.

Voor de esthetische kwaliteiten van Leonardo DiCaprio heb ik geen oog. Gezichtscontouren en een hoog voorhoofd geven hem het aanzien van een ongare pannenkoek. Slap piekhaar meestal in bloempotcoiffure, wenkbrauwen die eruitzien alsof de hand van de portrettekenaar is uitgeschoten, boven diepliggende en fletsblauwe ogen die gewoonlijk tot spleten zijn geknepen. Een stomp neusje, een pruilmond, en een kaaklijn die zijn Germaanse herkomst verraadt. Toegegeven, hij heeft een aanstekelijke lach, al geven zijn rollen daar...