Nieuws!
Kamerlid Jeanine Hen-nis-Plasschaert (VVD) wil ambtenaren verbieden hoofddoekjes en keppeltjes te dragen. Daarnaast ziet zij artikel 6 van de grondwet, over het recht op godsdienstvrijheid, als overbodig: de rechten van gelovigen worden volgens haar al voldoende beschermd door de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van vergadering, et cetera.
Conservatief denker en publicist Bart Jan Spruyt is het met beide standpunten oneens. In de Volkskrant heeft hij vorige week geprobeerd uit te leggen waarom, maar zijn betoog lijkt een paar vreemde tegenstrijdigheden te bevatten.
Veel mensen, schrijft Spruyt, denken dat een neutrale overheid per definitie seculier moet zijn. Dat is volgens hem een vergissing, want: &#8216;Het seculiere standpunt is niet neutraal, maar evengoed een levensbeschouwelijke keuze.&#8217; Op dezelfde grond verwerpt hij het idee dat de scheiding van kerk en staat impliceert dat politici zich niet door hun geloof zouden mogen laten leiden: &#8216;Wie zich vóór abortus en euthanasie uitspreekt, creëert evengoed een maatschappelijke werkelijkheid die gebaseerd is op levensbeschouwelijke keuzes.&#8217;
Het is de klassieke reli-jijbak: Niet geloven is ook een geloof!
Een belangrijk probleem met dat standpunt, behalve dat het alle zuigelingen en huisdieren die niet in Jezus Christus geloven een &#8216;levensbeschouwing&#8217; toedicht, is dat niet-gelovigen geen onredelijke heilige regels hebben, en ze die dus ook niet kunnen gebruiken om andere mensen iets te verbieden.
Euthanasie en abortus en koopzondagen worden door seculieren niet opgelegd aan gelovigen: niemand wordt ertoe gedwongen van die mogelijkheden gebruik te maken, iedereen heeft een vrije keus. Heel anders is het als je die dingen verbiedt: dan dwing je mensen die niks met jouw opperwezen te maken hebben een ongewenst kind te baren, jarenlang uitzichtloos te lijden of op zaterdag inkopen te doen. Toestaan is toch echt neutraler dan verbieden. En zij die rituele dieren- of kindermishandeling willen verbieden &#8211; inderdaad een niet-neutraal standpunt &#8211; die willen dat niet omdat het ergens geschreven staat.
Ook tamelijk absurd is het idee van Spruyt dat de weerstand tegen het streng christelijke seksisme bij de SGP alleen maar voortkomt &#8216;uit de zorg dat een (veel grotere) islamitische partij vergelijkbare standpunten zal gaan huldigen&#8217;. Maar het allergekste bewaart hij toch voor het laatst. Zijn uitsmijter: &#8216;Wanneer je artikel 6 schrapt, kun je het geloof gaan zien als ook maar een mening. En dat is het niet.&#8217;
Dus nadat hij uitgebreid heeft betoogd dat levensbeschouwelijke neutraliteit niet bestaat omdat ook niet-geloven een soort geloof is, blijkt helemaal op het eind dat sommige levensbeschouwelijke overtuigingen toch wat gelijker zijn dan andere: elke mening is een soort geloof, maar het geloof is niet ook maar een mening. Een onderbouwing van deze spectaculaire slotstelling geeft Spruyt helaas niet, vermoedelijk omdat hij daarmee alle verdere discussie overbodig zou maken.

Gerelateerd