Onze blik is nooit passief, zegt schrijver Sandro Veronesi. Iets of iemand zien is een daad. Prince ontslaat de man die hem aankijkt. De vrouw van Lot wordt een zoutpilaar als ze omkijkt. En wij ontlopen onze schuld niet door drones ongezien bommen te laten gooien.

‘Pappa-pappa-pappa-pappa-pappa…’. Ik lig op bed met mijn zoontje Zeno van 18 maanden. De bedoeling is hem in slaap te laten vallen. Ik houd hem stevig tegen me aan en streel zijn blonde, fijne haar met mijn ene hand. In de andere houd ik een mobiele telefoon waarop ik een sms’je lees en dat bevalt Zeno niet. ‘Pappa-pappa-pappa-pappa-pappa…,’ protesteert hij, met regelmatige tussenpozen. Ik onderbreek het lezen van het sms’je en kijk naar hem: hij glimlacht naar me en houdt direct op me te roepen. Ik ga weer verder met het lezen van het bericht, terwijl ik hem tegen mij aandruk en hem streel, en onmiddellijk begint hij weer: ‘Pappa-pappa-pappa-pappa…’ Ik kijk weer naar hem. Hij houdt op. Ik ga door...