Sport

Misschien zijn profwielrenners eerlijker dan profvoetballers. Best mogelijk dat er tijdens wielerwedstrijden zo veel heimelijke afspraakjes worden gemaakt, dat ze dat achteraf weer compenseren. In elk geval viel de genuanceerdheid op, de aangename openhartigheid waarmee Peter Post werd herdacht. Zeker vergeleken bij de bedwelmende wierook na de dood van Coen Moulijn was het een verademing de ex-wielrenners te horen die ploegleider Post hadden meegemaakt.

De op 14 januari overleden Post was zelf wielrenner geweest en dus knalde de NOS er lekker in met zwart-witbeelden uit de jaren zestig. We zagen Post na een baanwedstrijd uitvaren tegen een mecanicien die hem wilde helpen; waarom is niet duidelijk maar hij leek de beste man een douw te geven, uit onvrede over de koers. Dat je dacht: die Post was geen aardige jongen. Om niet te zeggen dat hij slecht tegen zijn verlies kon – nogal een beroerde eigenschap voor een sporter. Even later lag de Keizer van de Zesdaagse te commanderen...