Waarom durfden hulpverleners grote delen van Port-au-Prince niet in? Omdat ze bang waren voor berooide zwarten.

Zeker, er was een verkeersinfarct op de landingsbaan van Port-au-Prince en er lag puin op de weg van het vliegveld naar de stad. Maar dat verklaart niet volledig waarom de eerste twee weken na de aardbeving op Haïti de hulp de meeste slachtoffers niet, en andere in veel te kleine hoeveelheden bereikte. Het slakkentempo waarmee hulpgoederen werden uitgedeeld, had ook alles te maken met een deken van angst die de hulpoperatie verstikte.

Bijna twee weken lang gingen koppen op televisie en in kranten over ‘de veiligheidssituatie’ in Port-au-Prince en maakten internationale hulpverleners van hun eigen bescherming prioriteit. In Afghanistan en Irak waren nog bloedige aanslagen op VN-organisaties en ngo’s nodig om hulpinstanties zo bang te maken dat ze nauwelijks de straat nog op durfden, in Haïti bleven ze al binnen zonder dat er zelfs maar één bedreiging aan hun...