In maart ontvangt Hella Jongerius de Sikkens Prize! Het moet schuren, voor wereldberoemd ontwerpster Hella Jongerius. ‘Imperfectie, dat is de zuurstof die er nog in schoonheid zit.’ 

Het was december in Berlijn, maar nog ver boven het vriespunt. De zon stond pal op de lichtgroene gevel van Zehdenicker Strasse 3, een gebouw in voormalig Oost-Berlijn dat tijdens de DDR onteigend was en daarna aan de oorspronkelijke eigenaresse was teruggegeven die het sindsdien stukje bij beetje had opgeknapt.

Je moet een poort door en een binnenplaats oversteken om bij de studio van Hella Jongerius te komen, de Nederlandse ontwerpster die er steeds opnieuw in slaagt een menselijk soort schoonheid te injecteren in de anonieme kilte van industriële productie. Het deel dat Jongerius huurt, was eerst een specerijenopslagplaats voor worstmakerijen. In de schappen lagen foelie, gember, kardemom, kaneel, kruidnagel, marjoraan, peper en piment. Onder de tegels van de binnenplaats stonden kratten met...