Serietip: Detectorists blinkt uit in heerlijke knulligheid.

Sinds Tony Soprano met zijn getormenteerde frons en wurggraage handen ons beeldscherm op kwam gestrompeld, leven we in een tweede (of derde, dat hangt af van je interpretatie) Golden Age of Television.  Wat begon met The Wire en zich voortzette met Mad Men, Breaking Bad en Game of Thrones is nu een eindeloze stroom aan kwaliteitstelevisie. Nog nooit waren series zo talrijk, zo fantastisch en zo goed gefilmd. En ook waren series nog nooit zo duister.

De nieuwe held is de gekwelde anti-held, iemand met donkere geheimen die moet zien te redden in een wereld waar alles ontaard in extreem geweld, of dat nou het mythische Westeros is of het hedendaagse Witte Huis. Dat er lijksap met zoutzuur door een plafond komt gedruppeld, er een rat zich een weg door een stuiptrekkende buikholte knaagt of een vat kokend goud een schreeuwende gezicht eraf smelt, is wel het minste wat je kan verwachten.

In Detectorists, de...