Deze week ontving ik een mail van R., mijn halfzuster, zoals dat zuinigjes heet. Om het nog schraler uit te leggen: wij delen dezelfde baarmoeder. Zelf vind ik het beter de termen ‘stief’ en ‘half’ te vermijden, maar dat lukt me nog niet. Half zuster: het klinkt alsof het maar half waar is. En dat bevalt me voorlopig, dat biedt een vreemd soort bescherming.

Half om half

Die mail van R. zat verstopt tussen het dagelijkse aanbod van de New York Times en zoekallehuizen.nl, maar dat was bedrieglijk, want zo gewoon was het niet. Het was de eerste mail die ik van R. ontving. Het was het eerste, directe teken van leven.

Ik weet nu al zo’n vijftien jaar dat ze bestaat, een halfzuster aan het andere kant van de wereld, waar zij pal naast de vrouw woont die mij baarde en die haar moeder is. Sommige kinderen komen gelegen, anderen minder. Ik heb in die tijd wel eens gedacht, weet je wat, ik bel haar, schrijf haar, maar ik vertrouwde mijn motieven niet, omdat naast...