Antonioni op toneel

De liefde is een onruststoker, een vlam die mensen als vuurvliegjes aantrekt, maar hen ook van binnen verteert. In de films van Michelangelo Antonioni is er geen sprake van ‘ze leefden nog lang en gelukkig’. Geliefden zijn bang dat hun gevoelens niet blijvend zijn, of niet diep genoeg. Als ze elkaar vinden, lopen ze niet in slowmotion op elkaar af, om in een innige omhelzing één te worden. Altijd draait er iemand op ’t laatste moment weg, en geliefden lopen elkaar vooral achterna.In de liefdestrilogie die Antonioni begin jaren zestig maakte, wordt eindeloos rondgedwaald: door nachtelijke straten, over de rotsen van een onbewoond eiland, op een zielloos feest, in een spookstad. Van de stellen die hij portretteert in L’Avventura, La Notte en L’Eclisse zijn de mannen op jacht naar roem, succes en naar vrouwen die ze niet kunnen krijgen.

Onrustige vrouwen

De vrouwen in deze films zijn zo mogelijk nog onrustiger dan de mannen. Ze zijn rijk en beeldschoon (we hebben...