Klassieke dieren: Fik Meijer

Waarom niet een murene als knuffeldier? Het lange lijf van de glibberige zeedikkerd met hazentanden kan behangen worden met colliers van parels en edelstenen. Ter vermaak van dinergasten kan hij worden gevoerd met een klunzig slaafje, dat toch al straf verdiende. Dat gourmetten met kleine hapjes mens in een bloederig bassin biedt urenlang spektakel – zeker het overwegen waard als een imperator eregast is. En gaat de geliefde huisvis dood, dan kan hij in rouwkleren worden opgebaard en beweend. Laat dat maar over aan de edellieden en/of parvenu’s uit het antieke Rome, waar de raven Julius Caesar ’s ochtends met mensenstem begroetten en renpaarden de heldenstatus van moderne stervoetballers hadden.

We zijn weer thuis in de fascinerende antieke wereld van Fik Meijer die, zoals immer bij deze rasverteller over de mediterrane oudheid, in al haar geuren en kleuren, beschaving en barbarij opleeft. Inzet is ditmaal ‘het dier in de oudheid’ zoals de ondertitel...