De beelden van de ramp in Haïti raken mij helemaal niet, ik heb niks gegeven en heb daar ook geen schuldgevoelens over; heb ik nu hulp nodig? Of ben ik gewoon een gevoelloze gierige vrouw zonder empathie, zoals een zeer gulle geefster aan de actie (tevens adoptiemoeder van vier kinderen) mij liet weten. Deze bijna-Moeder Theresa vindt het ook onvergeeflijk dat ik een enorme afschuw heb van dieren, dan kun je nooit een Goed Iemand zijn volgens haar. Ik denk daar anders over en vind mezelf een bijzonder aardig mens waar menigeen een voorbeeld aan kan nemen; hoe dien ik deze zelfingenomen muts van repliek?
Nelly S., Schiedam

Niemand kan u verplichten ontdaan te zijn door andermans leed. Hoewel het aangenaam zou zijn voor uw naaste omgeving als u zich hun leed af en toe wel aantrok, of zo goed mogelijk veinsde dat te doen. Ik kan me bijvoorbeeld voorstellen dat het voor een (jong) kind prettig is als zijn moeder zich bekommert om zijn schaafwonden.

Het staat u eveneens vrij aan...