Ik ben columnist voor een weekblad. Ik heb net mijn honderdste column afgeleverd. Ik hoor wel eens in het dorp dat ik aardige stukjes schrijf. Daar ben ik blij mee, maar het schiet niet op. Ik ben negenenzestig, de tijd dringt. Wat moet ik doen om een (ik noem maar wat) soort Grunberg te worden? Aanschuiven in een praatprogramma, een kanotocht naar Schotland of toch de oude hobby, schilderen, weer oppakken? Ook denk ik wel eens dat mijn bescheidenheid me parten speelt.
Harry W.

Ambieert u roem? Of geld? Of bestaat er buiten de academische wereld nog erkenning die niet uit roem en geld bestaat?

Er is één Grunberg, dat lijkt me voldoende.
Maar als u echt vreest dat uw leven zonder roem verspilling is, raad ik u aan een dertienjarig meisje te ontvoeren. Vervolgens schrijft u stukjes over die ontvoering, maar nog niet op een dusdanige manier dat duidelijk is dat u de ontvoerder bent. Ook raad ik u aan het dertienjarige meisje te schilderen. Als uw vrouw bereid is voor het goede doel...