Mijn grootste hobby – verhalen schrijven – heeft een nare consequentie: ik ga dusdanig in mijn personages geloven dat het me de grootste moeite kost om ze van ‘echte’ mensen te onderscheiden, dus mis ik ze als het verhaal af is alsof het verdwenen relaties zijn. Wat raadt u me aan?
Margreet

Ook voor hobbyisten is het aan te bevelen zich niet te verliezen in hun verzinsels. Als die verzinsels door andere mensen niet als werkelijkheid worden aanvaard, loopt de hobbyist het risico voor waanzinnig te worden versleten.

Maar zolang uw hartstocht beperkt blijft tot het missen van de personages zie ik niet in waarom dat een ‘nare consequentie’ zou zijn van uw schrijverij. Veel mensen zijn niet in staat om andere mensen te missen, laat staan om personages te missen.

Het zou kunnen zijn dat niemand in uw schepping gelooft of aan die schepping veel waarde hecht. Overigens moet u niet denken dat goede verkoop, het winnen van prijzen en het vergaren van aanzien een garantie zijn dat mensen...