In de Bijenkorf liet ik uw boek Het aapje dat geluk pakt signeren. U kreeg van mij een tekst met de wens voor een lang en gelukkig leven. Die tekst zat in een gelukskoekje, ik heb het jaren bij me gedragen. Waarom ik het aan u gaf, is mij een raadsel en al jaren borrelt de vraag: wat deed u met dit strookje papier en is de wens de vader van uw gedachten geworden?
Ruud L., Duiven

Ik weet niet wat u bezielde toen u mij zag zitten in De Bijenkorf. Misschien had u erotische gedachten of medelijden. Hangen er fotootjes van mij in uw huis? Als die daar niet hangen, waarom niet, als ik vragen mag? Ik kan me van de ontmoeting met u niets herinneren en ik vrees dat ik het strookje papier ben kwijtgeraakt of heb weggegooid. Niettemin dank voor de geste. Ik hoop dat u de waarheid kunt verdragen. Ik leef nog, en van tijd tot tijd ben ik gelukkig, maar ik zou de melancholie niet willen missen. Zonder walging door het leven te gaan, lijkt me ook de hel.

Als je kwetsbaar bent, voel je je...