Ik erger me wel eens aan de kennelijke vanzelfsprekendheid dat er schuldigen moeten zijn als er slachtoffers zijn. Meer nog erger ik me aan de uitdrukking in de media: ‘Er vielen zoveel slachtoffers waaronder zoveel onschuldige vrouwen en kinderen.’ Men zegt wel eens dat een kind zijn onschuld verliest zodra het de eerste keer een vlieg dood slaat. Maar goed, laat ik kinderen het voordeel van de twijfel geven, wat ze ook op hun kerfstok hebben als ze achttien zijn. Maar vrouwen! Uit de geschiedenis weet men toch dat zij dikwijls de grootste stokers achter conflicten zijn. Hoe denkt u daarover en hoe raak ik mijn ergernis kwijt?
J.W. uit O.

Uw ergernis is begrijpelijk. Vanwaar die merkwaardige toevoeging ‘onschuldige’ als het bijvoorbeeld over burgerslachtoffers gaat? Nog vreemder is de gedachte dat een dode vrouw per definitie erger is dan een dode man.

Ik meen te weten dat sommige maffiaclans zich aan de regel hielden dat vrouwen en kinderen niet werden gedood. En denk aan de...