Is het niet ongelooflijk dat zoveel mensen willen leven ondanks de uitzichtloosheid van hun bestaan? Veel mensen geloven in een hiernamaals, maar dan wil je hier toch niet blijven?
Levensgenietster A.v.A

De belofte van een paradijs na de dood – een geniale want onverifieerbare belofte – heeft de angst voor de dood niet weggenomen. U neemt al te makkelijk aan dat veel mensen hun bestaan als uitzichtloos ervaren. Er bestaan destructieve en zelfdestructieve krachten, maar de wens om te overleven, staat los van theorieën en redeneringen. Het is overigens mogelijk het bestaan als uitzichtloos te ervaren en toch te genieten van een boek, seks of pasta. Hopeloosheid hoeft geenszins tot zelfmoord te leiden. Ik denk zelfs dat hopeloosheid als een vorm van welbehagen kan worden beschouwd. Misschien moet u meer Beckett lezen.

Een homo die geen leraar op een christelijke school mag zijn. Dat is toch effectief hetzelfde als op de lerarenkamer een bordje hangen met ‘Voor homo’s...