In uw artikel in VN 31 veroordeelt u nationalisme als een spook uit het verleden en nationale rouw als hysterie. De respectabele positie van de mens is eenzaamheid.
Bent u tijdens een 4 mei herdenking op de Dam geweest? Pinkte u tijdens het volkslied misschien een traan weg? Huilt u überhaupt wel eens mee in een rouwende massa? Overigens ben ik het eens met uw analyse. Ramptoerisme veroorzaakt files aan de andere kant van de snelweg en niemand die een helpende hand uitsteekt en het is raden naar de motieven om met z’n allen de lijkwagens van de recente vliegramp te zien voorbijkomen.
Massahysterie is volgens Wikipedia een vorm van angst of paniek. Dit is m.i. de kern van ons egocentrische leven in NL: je word er eenzaam door. Word geen vrienden met de buren, las ik ergens. Of: zorg dat je stinkend rijk word, alsof dat helpt. Maar niet iedereen heeft uw gave om die eenzaamheid te doorbreken met schrijven en het praktiseren van de lichamelijke liefde, al geeft dit laatste slechts...