Ik ben een ‘kutpuber’, maar heb ook literaire ambities. Naar mijn mening heb ik ze al verwezenlijkt. Ik zeg altijd maar: ‘Nederland kent slechts drie goede schrijvers: Hermans, Grunberg en mij. Ik ben de beste.’ Iedereen lacht mij uit als ik dit zeg, terwijl ik van mening ben dat ik dingen verkondig die objectief vast te stellen zijn. Ik voel mij miskend en ben diep teleurgesteld over de stompzinnigheid die de meeste mensen etaleren. Waarschijnlijk heeft u wel eens soortgelijke ervaringen gehad. Wat moet ik doen? – David Bogaers, Bussum

Waarin onderscheidt een ‘kutpuber’ zich precies van andere pubers?

Er is niet zo veel objectief vast te stellen, zeker niet als het om literatuur gaat. Zolang ze u niet uitlachen terwijl u aan het neuken bent, zou ik gestaag doorgaan met schrijven tot u drieëntwintig bent. Als het dan nog niets is geworden, adviseer ik u over te stappen op jazzballet.

Al tijden volg ik (babyboomer, 65) het creatief vraag- en vooral antwoordspel in je wekelijkse...