Nederlands-Indië

Twintig was Jan van Pagee uit Krab­ben­dijke, toen hij in het voorjaar van 1947 als dienstplichtig militair naar Nederlands-Indië vertrok. Twee jaar later keerde hij naar het gereformeerde Zeeuwse dorp terug. Over de oorlog in de voormalige kolonie sprak hij nooit meer.

Zijn kleindochter Marjolein kende alleen het portret dat in Krabbendijke boven het bed van haar grootouders hing: de jonge Jan, in onberispelijk kakiuniform. Toen hij in 2005 overleed, kwamen er ineens ook twee albums vol kleine zwart-witfoto’s uit zijn diensttijd tevoorschijn. De jonge fotografe besloot op zoek te gaan naar de oorlog die haar grootvader al die jaren in stilte met zich had meegedragen.

Ze las gevechtsverslagen en vroeg bij Defensie zijn staat van dienst op. Een oproep in een veteranenblad bracht haar bovendien bij een tiental dorps-, klas- en bataljongenoten van haar grootvader. Bij meneer Hartsuiker, die bij de tweede politionele actie in dezelfde gevechtsafdeling zat als hij....